بسم الله الرحمن الرحیم
سید بن طاووس(ره) در کتاب اقبال الاعمال درباره این دعا چنین می نویسد:

«ایوب بن یقطین به خدمت امام رضا(ع) نامه ای نوشت و در آن از او خواست که بر این دعا صحه بگذارد. حضرت در پاسخ او مرقوم فرمود:«بله، این دعا، دعای حضرت امام باقر علیه-السلام در سحرهای ماه رمضان است.»

حضرت امام رضا علیه السلام سپس روایتی از امام باقر می فرمایند که مضمون آن تکان دهنده است و بلکه این روایت بتواند ما را از غفلتی که نسبت به این دعا روا داشته ایم بیدار کند. سید بن طاووس به نقل از امام رضا علیه السلام این چنین ادامه می دهد:
«پدرم به نقل از امام باقر علیه السلام فرمود: اگر مردم می دانستند که این درخواست ها چه قدر نزد خدا عظمت و ارزش دارد و زود مستجاب می شود، برای به دست آوردن آن، حتی با شمشیر، با هم می جنگیدند و خداوند هر کس را بخواهد به رحمت خود اختصاص می دهد.
نیز امام باقر علیه السلام فرمودند: اگر سوگند یاد می کردم، راست و درست بود که اسم اعظم خداوند در این دعا وجود دارد. پس هرگاه این دعا را خواندید، در دعا و درخواست بکوشید، که این دعا از دانش نهان است و آن را جز از اهل آن کتمان کنید و منافقان و تکذیب کنندگان و منکران اهل این دعا نیستند.»
جالب اینکه این دعا با این همه تاکید و معنا و عظمت، یکی دو صفحه بیشتر نیست و خواندن آن بیشتر از 5 دقیقه از وقت گرانبهای! ما را نمی گیرد. علامه حسن زاده آملی می‌نویسد: وقتی به حضور شریف علامه طباطبایی، تشرف حاصل کرده بودم و عرض حاجت نمودم، فرمود:
«آقا، دعای سحر حضرت امام باقر علیه السلام را فراموش نکن که در آن جمال و جلال و عظمت و نور و رحمت و علم و شرف است و حرفی از حور و غلمان نیست اگر بهشت شیرین است، بهشت آفرین شیرین‌تر است.»
 

از علامه مجلسی نقل گردیده که سنّت است

بعد از هر نماز واجب این دعا را بخوانند و

سید بن طاووس می فرماید:

که این از مستحبّات یقینی است،

پس به این دعا مداومت کنید

که همه شدائد و سختی ها را رفع می کند.

دعا این است:

(الّلهمّ صلّ علی محمّدٍ و آلِ محمّدٍ،

اَسألُ اللهَ العَفوَ و العافیهَ و

المعافاه فی الدّنیا و الآخره)

منبع:مفاتیح الحاجات . ص 72